Novi Sad calling

Διαβάζοντας την συνέντευξη του ιδρυτή του EXIT Festival Bojan Boskovic σε ελληνικό ηλεκτρονικό μέσο, με θέμα την εξωστρέφεια του my precious προϊόντος του, διαπιστώνω πόσο στρεβλή μπορεί να γίνει η εικόνα για έναν ουδέτερο και αποστασιοποιημένο παρατηρητή. Την στιγμή που ο Σέρβος επιχειρεί να προσδώσει πολιτική υπόσταση στο δημιούργημά του, δημιουργώντας συνειρμούς με την μαοϊκή πολιτιστική αντζέντα, μεγάλο μέρος της κοινωνίας του Novi Sad βάζει περιφρονητικά το δάκτυλο στον οισοφάγο.

Αν είχα να διαλέξω κάτι μεταξύ πολιτιστικής επανάστασης και κρίσης, θα διάλεγα το κουτί Β ντριμπλάροντας τον Mr. Zong. Παρότι η συμμετοχή ξένων brandname συγκροτημάτων είναι εντυπωσιακή, εντούτοις οι μουσικές σκηνές του φεστιβάλ χωροθετούνται εντός του ιστορικού φρουρίου (Petrovaradin fortress) της πόλης - σε αντιστοιχία θα μπορούσαμε να φανταστούμε ένα Rock Wave να διεξάγεται στην Ακρόπολη - και γίνεται έρμαιο στις ορέξεις 40.000 και πλέον εκστασιασμένων θεατών, εκ των οποίων περίπου 8.000 είναι Βρετανοί, με ότι και αν συνεπάγεται αυτό. Αντιπαρέρχομαι του γεγονότος ότι η δημοτική αρχή έχει βάλει στο ισοζύγιο αξιών το πολιτιστικό μνημείο και το φεστιβάλ και συνεχίζω. Ο χώρος εγκατάστασης των κατασκηνωτών εντοπιζόταν μέχρι πρότινος στον προαύλιο χώρο του πανεπιστημιακού συγκροτήματος της πόλης - στις παραδουνάβιες όχθες. Ωστόσο, οι ανάγκες στέγασης έχουν διαφοροποιηθεί, καθώς το κοινό άρχισε να πολλαπλασιάζεται με το πέρασμα των χρόνων. Προϊόντος αυτής της εξέλιξης οι διοργανωτές επιλέγουν να εγκαταστήσουν τα καραβάνια εντός των τοιχών του ιστορικού φρουρίου, την στιγμή που σε οποιαδήποτε πολιτισμένη χώρα το camp όχι μόνο δεν στήνεται μέσα στο μνημείο - σύμβολο της πόλης, αλλά τοποθετείται εκτός αστικού ιστού.

ΥΓ: Με αυτά τα δεδομένα, είναι δυνατόν να μην το έχει ένα παράπονο ο Morissey με το θέατρο Λυκαβηττού;

ΥΓ2: Πληροφορίες που θέλουν τον Μίλαν Γκούροβιτς να έχει απαγάγει και μυήσει στελέχη της εθνικής ομάδας της χώρας στους ρυθμούς του φεστιβάλ, ελέγχονται ως ανακριβείς.

Posted in: Music, Srbija