Ένα ψάρι που το έλεγαν Ζαχαριά

Η ιστορία εκτυλίσσεται σε μια ονειρική και μοναχική παραλία. Μια κοπέλα μόλις έχει βγει από την θάλασσα, αποφασισμένη να μοιραστεί το μοναδικό στιγμιότυπο του βυθού που - πριν από λίγο - έχει αιχμαλωτίσει με την υποβρύχια κάμερά της. Πριν προλάβει να στεγνώσει, έχει ήδη καρφώσει το δάκτυλό της στην οθόνη του κινητού της, διατάζοντάς το να επεξεργαστεί την εικόνα και να εντοπίσει τις ιδανικές ρυθμίσεις φωτισμού και κοντράστ. Επιλέγει με αστραπιαίες κινήσεις το αγαπημένο της φίλτρο. Ένα πονηρό φως λάμπει στα μάτια της. Ναι, τα κατάφερε! Το αποτέλεσμα είναι τέλειο! Πλέον δεν απομένει τίποτε άλλο πέρα από τη δημοσίευση της εικόνας. Ώσπου ξαφνικά, η έκπληξη διαδέχεται την ευφορία. Γιατί υπάρχει κάτι που δεν έχει προσέξει. Ένα απροσδιορίστου...

Read more »

Μιλώντας στους μεγάλους για τους μικρούς

Το κινητό τηλέφωνο χτυπά και στην οθόνη του εμφανίζεται ένας άγνωστος σε μένα συνδυασμός αριθμών. Στην άλλη άκρη της γραμμής μια αγχώδης ανδρική φωνή συστήνει τον ιδιοκτήτη της. Πρόκειται για τον σύνδεσμο του Υπουργείου Παιδείας με τους εκπαιδευτικούς των φορέων που αναπτύσσουν δράση στην δομή φιλοξενίας των προσφύγων του Σκαραμαγκά. Αφού προλογίζει το γεγονός ότι γνωρίζει τη δραστηριότητά μου, συνεχίζει εξηγώντας τον τρόπο που βρήκε το κινητό μου, μου ανακοινώνει την ανάγκη άμεσης εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών στο πεδίο της περιβαλλοντικής επιστήμης και ολοκληρώνει λέγοντας "Θα σε περιμένουμε αύριο, Δημήτρη". Όλα αυτά εκτυλίχθηκαν σε λιγότερο από ένα λεπτό. Μεγάλη πρόκληση. Αλλά και μεγάλη η χαρά για το γεγονός ότι μπορώ να βοηθήσω...

Read more »