Ένα ψάρι που το έλεγαν Ζαχαριά

Η ιστορία εκτυλίσσεται σε μια ονειρική και μοναχική παραλία.

Μια κοπέλα μόλις έχει βγει από την θάλασσα, αποφασισμένη να μοιραστεί το μοναδικό στιγμιότυπο του βυθού που - πριν από λίγο - έχει αιχμαλωτίσει με την υποβρύχια κάμερά της. Πριν προλάβει να στεγνώσει, έχει ήδη καρφώσει το δάκτυλό της στην οθόνη του κινητού της, διατάζοντάς το να επεξεργαστεί την εικόνα και να εντοπίσει τις ιδανικές ρυθμίσεις φωτισμού και κοντράστ. Επιλέγει με αστραπιαίες κινήσεις το αγαπημένο της φίλτρο. Ένα πονηρό φως λάμπει στα μάτια της. Ναι, τα κατάφερε! Το αποτέλεσμα είναι τέλειο! Πλέον δεν απομένει τίποτε άλλο πέρα από τη δημοσίευση της εικόνας. Ώσπου ξαφνικά, η έκπληξη διαδέχεται την ευφορία. Γιατί υπάρχει κάτι που δεν έχει προσέξει. Ένα απροσδιορίστου είδους ψάρι έχει παρεισφρήσει ως απρόσκλητος επισκέπτης και έχει στρογγυλοκαθίσει στην μέση της φωτογραφίας. Πώς τόλμησε; Αναρωτήθηκε. Έδεσε τα χέρια της στο στήθος προβληματισμένη για το πώς μπορεί να δικαιολογήσει την παρουσία του στη διαδικτυακή κοινότητα. Μα τι ψάρι είναι αυτό επιτέλους;

Ο δροσερός Σεπτέμβρης ενεργοποίησε τα αντανακλαστικά της. Η απάντηση θα δωθεί μέσα από την εφαρμογή Fishtagram, σκέφτηκε. Πρόκειται για το αποτέλεσμα ενός Ευρωενωσιακού έργου, το οποίο κατ’ αντιστοιχία του Instagram, επενδύει στις εικόνες. Επιτρέπει, λοιπόν, στους χρήστες του να επικοινωνούν τις εμπειρίες τους από καταδύσεις και αλιευτικές δραστηριότητες, «ανεβάζοντας» σχετικές είκονες. Κομίζει, ωστόσο, προστιθέμενη αξία, καθώς αποτελεί μια μικρή εγκυκλοπαίδεια για τα αλιευτικά εργαλεία, τις αλιευτικές ζώνες, τους αλιευτικούς πόρους και τα όριά τους. Από την άλλη, επιτρέπει στις αρμόδιες αρχές να εμπλουτίσουν τη δεξαμενή των θαλάσσιων δεδομένων και να προωθήσουν αποτελεσματικότερα τον συμμετοχικό και προσαρμοστικό σχεδιασμό.

Η προσέγγιση αυτή αντανακλά, σ’ ένα βαθμό, και τις προτεραιότητες που θέτει η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) σε σχέση με την θαλάσσια πολιτική. Αύξηση της θαλάσσιας γνώσης μέσα από την έρευνα και την καινοτομία, ευαισθητοποίηση, συμπερίληψη όλων των ενδιαφερόμενων μερών στις αποφάσεις, μεγιστοποίηση της αειφόρου χρήσης των θαλασσών και των πόρων τους, βελτίωση της ποιότητας ζωής στις παράκτιες περιοχές και ασφαλώς η αύξηση της προβολής της «θαλάσσιας Ευρώπης», συνιστούν κυρίαρχους στόχους που προσδιορίζουν την θαλάσσια πολιτική.

Μάλιστα, η συγκυρία είναι τέτοια που επιτρέπει την ικανοποίηση αυτών των στόχων μέσα από την ανάπτυξη δράσεων και την υποστήριξή τους από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Θάλασσας και Αλιείας (European Maritime and Fisheries Fund | EMFF) , που είναι το ταμείο για τη θαλάσσια και αλιευτική πολιτική της ΕΕ και που επιστρατεύεται για τη συγχρηματοδότηση έργων που εντάσσονται στα επιχειρησιακά προγράμματα των κρατών - μελών, αλλά και από τα ανταγωνιστικά προγράμματα της ΕΕ. Για την περίοδο 2014 – 2020 αυτή η προοπτική μεταφράζεται σε νούμερα για την περίπτωση της Ελλάδας σε περίπου 389 εκ. Ευρώ από το EMFF, συν ό,τι «κάτσει» από τη δεξαμενή των 120 δις Ευρώ των ανταγωνιστικών προγραμμάτων. Πρόκειται αδιαμφισβήτητα για μια σημαντική αναπτυξιακή διέξοδο σε μια περίοδο που χαρακτηρίζεται από περιορισμένες χρηματοδοτικές ευκαιρίες. Για τον λόγο αυτό το ερώτημα που τίθεται δεν είναι αν μπορούμε να μην αξιοποιήσουμε τις ευκαιρίες αυτές, αλλά αν έχουμε την πολυτέλεια να μην τις αξιοποιήσουμε.

Και εκτός όλων αυτών, πώς αλλιώς θα μαθαίναμε ότι το ψάρι της ιστορίας ονομάζεται Ζαχαριάς Αλμυρής, το χάσταγκ που χρησιμοποιήθηκε ήταν το #Aphanius_almiriensis και ότι η εικόνα «ψάρεψε» περίπου 200 likes.

*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο ηλεκτρονικό ειδησεογραφικό news247.gr  

Read more »

Μιλώντας στους μεγάλους για τους μικρούς

Το κινητό τηλέφωνο χτυπά και στην οθόνη του εμφανίζεται ένας άγνωστος σε μένα συνδυασμός αριθμών. Στην άλλη άκρη της γραμμής μια αγχώδης ανδρική φωνή συστήνει τον ιδιοκτήτη της. Πρόκειται για τον σύνδεσμο του Υπουργείου Παιδείας με τους εκπαιδευτικούς των φορέων που αναπτύσσουν δράση στην δομή φιλοξενίας των προσφύγων του Σκαραμαγκά. Αφού προλογίζει το γεγονός ότι γνωρίζει τη δραστηριότητά μου, συνεχίζει εξηγώντας τον τρόπο που βρήκε το κινητό μου, μου ανακοινώνει την ανάγκη άμεσης εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών στο πεδίο της περιβαλλοντικής επιστήμης και ολοκληρώνει λέγοντας "Θα σε περιμένουμε αύριο, Δημήτρη". Όλα αυτά εκτυλίχθηκαν σε λιγότερο από ένα λεπτό.

Μεγάλη πρόκληση. Αλλά και μεγάλη η χαρά για το γεγονός ότι μπορώ να βοηθήσω με τις γνώσεις μου τους φίλους από τους μακρινούς τόπους να κατανοήσουν το πώς αντιλαμβανόμαστε το περιβάλλον σε τούτον εδώ τον τόπο. Τι δικαιώματα και τι υποχρεώσεις έχουμε. Η ανταπόκριση ήταν μοναδική. Το ίδιο και η εμπειρία. Εκτιμώ ότι δεν υπάρχει εντονότερο συναίσθημα για έναν εισηγητή από το να πυροδοτεί με την εισήγησή του ερωτήσεις. Όταν μάλιστα αυτό συνδυάζεται με ένα αίσθημα προσφοράς, τότε πρόκειται για εκπαιδευτική κορύφωση.

Για την ιστορία η φωτογραφία έχει τραβηχτεί λίγο πριν εισέλθω στη δομή. Τι κρίμα που απαγορεύονται οι φωτογραφήσεις εντός της δομής, μιας και δεν μπόρεσα να αιχμαλωτίσω στην αιωνιότητα το αμέσως επόμενο στιγμιότυπο, το οποίο με οδήγησε σε με μια διασκεδαστική διαπίστωση: παρά τα διαφορετικά ερεθίσματα, η συγκολλητική ουσία των πολιτισμών μας είναι η μουσική! Ναι η μουσική! Ορισμένοι από τους φίλους που φιλοξενούνται στη δομή απολάμβαναν τον χειμερινό ήλιο, γυμνάζοντας παράλληλα με βάρη το κορμί τους υπό τους ήχους του Νίκου Βέρτη!

Read more »