Κάτι δικά μου

Ξεκινάς κάτι από το μηδέν. Υπάρχει όραμα. Και όρεξη. Τρως τα μούτρα σου στην πορεία επειδή εμφανίζονται χίλια δυο εμπόδια. Δεν το βάζεις, όμως, κάτω. Είσαι μόνος. Ε και; Σηκώνεις τα μανίκια, σφίγγεις τα δόντια και εστιάζεις στον στόχο. Τα καταφέρνεις. Παράγεις έργο. Καταξιώνεσαι. Προκαλείς θαυμασμό. Και ζήλια. Αν δεν το κατάλαβες, μόλις φθάσαμε στο σημείο που θα πρέπει να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα. Αρχίζει, λοιπόν, το γνωστό θέατρο του παραλόγου και ένας μίζερος χαρτοπόλεμος, που αποσκοπεί στην κονιορτοποίηση υγιών εγχειρημάτων. Θέλεις να βγάλεις κάποιον ανταγωνιστή από την μέση; Κάνε το με στιλ. Όχι με ψέυδη. Όχι μέσω τρίτων. Πώς μπορούμε να οραματιζόμαστε ευρωπαϊκά μοντέλα όταν το ένστικτο της ρουφιανιάς και το στοιχείο του κομπλεξισμού είναι τόσο έντονα;

Ξέρω, ξέρω. Μόνος μου τα γράφω και μόνος μου τα καταλαβαίνω. Έπρεπε όμως. Το είχα ανάκη

Read more »

Από τα Τίρανα με αγάπη (για το περιβάλλον)

Πρωταπριλιά στα Τίρανα. Τώρα που το διαβάζω μοιάζει ακόμη περισσότερο υπερβατικό. Κι όμως συνέβη! Ως μια παράλληλη πραγματικότητα, καθώς αυτό που κυριαρχεί στις συζητήσεις, πίσω στην πατρίδα, είναι οι αριθμοί. Οι αριθμοί που χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν την μείωση των εισοδημάτων, την φτώχεια, την ανεργία, αλλά και τον λογαριασμό. Τον λογαριασμό που καλείται η δική μου γενιά και οι νεότερες να πληρώσουν για τις δημοσιονομικές εκτροπές που προηγήθηκαν. Είναι προφανές ότι οι αριθμοί αυτοί και η ρητορική που τους ενσωματώνει δυναμώνουν αγωνίες για την επιβίωση και πυροδοτούν το ενδιαφέρον για το περιβάλλον. Αυτό το ενδιαφέρον προσπαθήσαμε να τονώσουμε μέσα από την πρώτη δράση του διαβαλκανικού δικτύου της Αυτοδιοίκησης με έμφαση στην υλοποίηση περιβαλλοντικών πολιτικών (www.elain.eu). Η οικογενειακή φωτογραφία μαρτυρά την επιτυχία της δράσης, μιας και στο τέλος κυριάρχησαν τα χαμόγελα. Αυτό που δεν αποκαλύπτει το στιγμιότυπο, όμως,  είναι η αγωνία για συνεννόηση σε επιμέρους ζητήματα που προηγήθηκε. "Να προτάξουμε την υλοποίηση πολιτικών για την αντιμετώπιση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης" φώναζαν οι εκπρόσωποι της πόλης της Νις της Σερβίας. "Αυτά τα κάνουμε εμείς εδώ και 20 χρόνια" η ελληνική αμετάφραστη μουρμούρα. "Σε τι ακριβώς προσπαθούμε να συμφωνήσουμε" να αναρωτιέται ο αδιάβαστος εκπρόσωπος της πόλης του Σαράγεβο της Βοσνίας. Και όλες αυτές οι ριπές των τοποθετήσεων να εισπνέονται από τον μεταφραστή και να μεταποιούνται σε ένα κράμα αλβανικών - ελληνικών, το οποίο σερβιριζόταν χαμηλόφωνα ως μετάφραση ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ στην αλβανική και ελληνική αντιπροσωπεία. Κι όμως! Με υπομονή καταφέραμε να συνεννοηθούμε και να συνεργαστούμε, για να συσφύξουμε τις σχέσεις μας, ακόμη περισσότερο, λίγο αργότερα σε ένα από τα 24/7 open BARs της πόλης των Τιράνων. Την επόμενη μέρα, μάλιστα, επιχειρήσαμε να κάνουμε ποδήλατο μέσα στην πόλη των Τιράνων για να διαδηλώσουμε την ανάγκη υιοθέτησης φιλικών προς το περιβάλλον τρόπων μετακίνησης. Και τα καταφέραμε (και να περάσουμε το μήνυμα και να επιβιώσουμε από την μανία κακόκεφων οδηγών)! Λίγο αργότερα θα αναχωρούσαμε για τους προορισμούς μας με την υπόσχεση να δουλέψουμε πάνω στην συμφωνία και να την εξελίξουμε ακόμη περισσότερο μέχρι την επόμενη δράση. Επιστρέφουμε σοφότεροι και διαφορετικοί! Γιατί όταν αφήνουμε έναν τόπο πάντα γυρίζουμε λίγο διαφορετικοί στο σπίτι. Ίσως γιατί ένα κομμάτι μας παραμένει στον τόπο αυτό για πάντα.

Read more »